โลกร้อน

ความผันผวนของอากาศ

Averting the Grimmest ScenariosBy Amanda Bransford
UNITED NATIONS, Sep 22, 2010 (IPS)

ความอุทกภัยหายนะในปากีสถาน เพิ่มแรงกดดันในที่ประชุมสุดยอดของยูเอ็นในสัปดาห์นี้  ผู้แทนส่วนใหญ่จากประเทศในเอเชียใต้ได้รวมตัวกัน เพื่อเรียกร้องให้เพิ่มการถ่ายเทเทคโนโลยีจากประเทศร่ำรวยกว่า และให้มีการเปรียบเทียบยุทธวิธีในการเบนทิศทางผลกระทบทีร้ายแรงที่สุดจากการเปลี่ยนแปลงของอากาศ

“การเปลี่ยนแปลงของอากาศได้กลายเป็นความจริง” นายกรัฐมนตรีบังคลาเทศกล่าวในวงย่อยในที่ประชุมสุดยอดเรื่องเป้าหมายพัฒนาสหัสวรรษ (MDGs) ซึ่งจบลงในวันพุธ  “พวกเราในเอเชียใต้รู้จากประสบการณ์  การโจมตีของมหันตภัยธรรมชาติได้เพิ่มทั้งความถี่และความเกรี้ยวกราดในภูมิภาคของเรา  ยิ่งกว่านั้น ความผิดปกติ หิมะที่ละลายอย่างรวดเร็วในเทือกเขาหิมาลัย และการเพิ่มระดับน้ำทะเล ล้วนเป็นลางส่อถึงความพินาศ

สาเหตุหลายปัจจัยที่ทำให้เอเชียใต้เปราะบางต่อผลของการเปลี่ยนแปลงของอากาศ – ความยากจนสูง ต้องพึ่งพาอุตสาหกรรม เช่น การประมงที่เปราะบางต่อการเปลี่ยนแปลงของระดับน้ำทะเล และต้องเผชิญกับพายุกำลังแรง  สภาวะกดดันด้านสุขภาพ เช่น เอดส์ และการไม่รู้หนังสือ  ระบบสาธารณูปโภคด้านเศรษฐกิจและสังคมที่ย่ำแย่ในหลายๆ แห่ง และการขาดแคลนเทคโนโลยีและทรัพยากร ได้ทำให้การปรับตัวยากลำบาก

แม้ว่าประเทศด้อยพัฒนาจะมีส่วนเพียงเล็กน้อยในการทำให้โลกร้อน พวกเขามักจะเป็นพวกแนกๆ ที่ต้องรับผลกระทบจากภัยพิบัติธรรมชาติ เช่น พายุหมุน ความแห้งแล้ง และอุทุกภัย   ผลผลิตทางเกษตรถูกทำลาย และโรคภัย เช่น มาเลเรีย และไข้เลือดออก ล้วนเพิ่มขึ้นจากการเปลี่ยนแปลงของอากาศ

“การเปลี่ยนแปลงของอากาศยังเพิ่มภาระมากขึ้นให้กับกลุ่มคนที่ยกาจนและเปราะบางที่สุดของโลก และกำลังคุกคามผลลัพธ์จากการพัฒนาที่ได้มาด้วยความลำบาก  เฮเลน คลาร์ก หัวหน้าของ UNDP กล่าว  หายนะจากภัยธรรมชาติได้ทำให้ความก้าวหน้าสู่เป้าหมายสหัสวรรษ ในปี 2015 หยุดชะงักลง

ผู้แทนได้อภิปรายถึงหนทางที่จะบรรเทาปัญหาในอนาคต  คลาร์กเน้นว่า จำเป็นต้องลงทุนในด้านการลดความเสี่ยงและเพิ่มการเตรียมพร้อม ซึ่งถูกกว่าและรักษาชีวิตได้มากกว่าการรอคอยจนกว่าภัยธรรมชาติมาถึง  ประเทศในเอเชียใต้ กำลังทำงานด้วยกัน เพื่อสร้างระบบเตือนภัยและจัดการกับความเสี่ยงในระดับภูมิภาค

ผู้แทนต่างๆ บอกว่า การสนับสนุนจากประชาคมนานาชาติ ด้วยการเงินและถ่ายเทเทคโนโลยี เป็นเรื่องสำคัญ

การให้ความช่วยเหลือโดยตรงก็เป็นเรื่องสำคัญ เพราะหลายประเทศไม่สามารถรอให้นานาชาติตกลงร่วมมือกัน เช่น มาลดีฟส์ ได้ช่วยตัวเองด้วยการตั้งเป้าว่า จะกลายไม่มีคาร์บอนภายใน 10 ปี โดยได้ออกกฎหมายควบคุมการปล่อยก๊าส

แม้ว่าเหล่าผู้แทนจะแสดงความผิดหวังต่อความล้มเหลวที่ประเทศสมาชิกยูเอ็นไม่สามารถตกลงร่วมกันในการรับรองสนธิสัญญาว่าด้วยอากาศเปลี่ยนแปลงเมื่อปีก่อนในโคเปนเฮเก็น  พวกเขากำลังเตรียมตัวที่จะนำเสนอความคิดต่อที่ประชุม U.N. Climate Change Conference ที่จะจัดขึ้นในปลายปีที่ คานคูน Cancún

เลขาฯ ของกระทรวงการต่างประเทศเม็กซิโก กล่าวว่า ประเทศต่างๆ ไม่สามารถนั่งรอให้ผู้ชำนาญหาทางแก้ไข แต่ต้องทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงจริงๆ  “นี่เป็นประเด็นการเมืองที่เจาะลึกไปถึงขั้วหัวใจของการจัดรูปองค์กรของสังคมของเรา”

กลุ่มประชาสังคมได้ประชุมกันในวันอังคารเพื่อหาทางบรรเทาความพืนาศในสิ่งแวดล้อม ซึ่งเชื่อมโยงกับความยั่งยืนของสิ่งแวดล้อม (MDG 7) และสุขภาพมารดา (MDG 5)

สภาวะประชากรล้นโลกได้เพิ่มความเครียดแก่ทั้งมารดาและสิ่งแวดล้อม  ประเทศที่มีอัตราการเกิดสูงและมีความเปราะบางต่อการเปลี่ยนแปลงของอากาศจะตกที่นั่งลำบากยิ่ง

การให้ประชาชนเข้าถึงการบริการสาธารณสุขด้านการเจริญพันธุ์ จะเป็นเครื่องมือหนึ่งในการต่อสู้กับการเปลี่ยนแปลงอากาศ  ผู้หญิงนับล้านทั่วโลกต้องการที่จะคุมภาวะเจริญพันธุ์ของตัวเองได้ แต่ขาดการเข้าถึงบริการนี้ (Population Action International')

การมีครรภ์โดยไม่ได้วางแผนไว้ก่อน ได้เพิ่มอัตราการตายของมารดาและขัดขวางการพัฒนา  ความล้มเหลวที่จะสนองตอบความต้องการสำหรับการวางแผนครอบครัว เป็นการจำกัดโอกาสของผู้หญิง และบังคับให้ผืนดินที่มีจำกัดในประเทศที่มีทรัพยากรจำกัดให้เลี้ยงดูประชากรเกินความสามารถที่จะรองรับ (Population and Reproductive Health Programme at the Packard Foundation)

http://ipsnews.net/news.asp?idnews=52930

……………….

หยุดคิดสักนิด...

1. บทความนี้เป็นสไตล์ของยูเอ็นที่เน้นกระแสหลัก คือ ยังวนเวียนอยู่ที่เทคโนโลยี การคุมกำเนิด ฯลฯ ไม่แตะโครงสร้างและจิตใจ
2. ดูเหมือนคนไทยเริ่มเตรียมพร้อมกันดีอยู่ เช่น เขาใหญ่ค่อยๆ กลายเป็นแหล่งหนีน้ำ โดยฝืนเปลี่ยนป่า (มรดกโลก?) ให้อำนวยความสะดวกชีวิตเมือง (ของผู้มีโอกาส) ... น่าเศร้านะ
3. ก็เหมือนกับการสร้างเขื่อนรัดคอแม่โขง ด้วยข้ออ้างว่า จะต้องผลิตพลังงาน เพราะ อุตสาหกรรม วิถีเมือง (บริโภคนิยม) ต้องดำเนินต่อไป ในนามของ “พัฒนาเพื่อขจัดความยากจน” 
4. อุตสาหกรรมต้องเดินเครื่องต่อไป เพื่อสร้างงาน
5. แรงงานเริ่มแพง (เรื่องมาก) เกินไป เจ้าของก็ต้องหันไปใช้หุ่นยนตร์แทน
6. จะมีทางตัดวงจรอุบาทว์นี้ไหม หรือเยียวยาพฤติกรรม “เสพติด” นี้ไหม จะเริ่มต้นที่ไหน
7. โลกมีน้ำมากกว่าแผ่นดิน  แต่ทุกวันนี้ เราต้องกินน้ำในขวดพลาสติก...เมื่อ 10 กว่าปีนี้เอง 
8. จะโทษประชากรล้นโลกอีกหรือ? หรือที่การเสพติดบริโภคเมือง monoculture และการ “บินก่อนจ่ายทีหลัง”?