http://www.fempopculture.blogspot.com/
FemPop
เป็นการริเริ่มขององค์กรจิตวิทยาของผู้หญิง (Society for the Psychology of Women) ที่ใช้กรอบคิดสตรีนิยมในการตรวจสอบ วิพากษ์ และโต้ตอบกับทัศนคติ ภาพพจน์ ดนตรี และสื่อต่างๆ ที่แพร่หลายอย่างกว้างขวาง และที่มีผลกระทบต่อการพัฒนาทางจิตวิทยาของเด็กหญิงและผู้หญิง
29 ตุลาคม 2010
คำนำ “ยินดีต้อนรับ”
Popular culture (วัฒนธรรมป๊อบ) เป็นเรื่องของฉัน ฉันศึกษามัน เสพมัน และเมื่อฉันรู้สึกดลใจ ฉันก็สร้างมัน ฉันจำไม่ได้ว่ามีช่วงเวลาใดในชีวิต ที่ภาพพจน์และความคิดของวัฒนธรรมป๊อบจะไม่มีผลต่อวิธีการเคลื่อนตัวของฉันในโลกนี้ อันนี้ไม่ได้หมายความว่า ฉันเป็นเพียงผู้รับที่เฉื่อยชา ต่อทุกสิ่งที่สื่อโยนใส่ฉัน ทั้งที่เป็นขยะ (และอัญมณี!) ฉันฉลาดพอที่จะรู้ว่า ฉันไม่สามารถเชื่อทุกสิ่งทุกอย่างที่ผู้คนบอกฉัน ดังนั้น ฉันจึงมีประวัติศาสตร์อันยาวนานของการตั้งคำถาม ท้าทาย และรวมทั้งปฏิเสธความคิดป๊อบที่ดูไม่เข้าเรื่องกับความเข้าใจของฉันเกี่ยวกับแก่นแท้ตัวจริงของฉัน
แต่เราต้องยอมรับว่า สื่อ-เจ้าความคิดรวมหมู่สาธารณะที่แพร่หลายนี้-เป็นพลังที่มีอำนาจมาก เพลง วีดีโอ ภาพยนตร์ sitcoms, reality shows, แมกกาซีน ป้ายโฆษณาขนาดใหญ่ การประโคมข่าวในรูปแบบการล้อเลียนผู้มีชื่อเสียง แม้แต่ละครของโรงเรียนมัธยมที่เสียดสีการเมือง ล้วนแทรกซึมไปทั่วทุกมิติในชีวิตประจำวันของพวกเรา ดังนั้น เราอาจตั้งสมมติฐานได้ว่า พวกเราทุกคน ที่เดินออกไปสู่โลกภายนอกและยังมีหู ตา จิตใจเป็นปกติ จะต้องได้รับอิทธิพลจากวัฒนธรรมป๊อบ
ในฐานะที่เป็นเด็กวัยรุ่น ความคิดที่ว่า ฉันควรจะต้องการแต่งตัวอย่างไร ฉันควรจะต้องการที่จะโปรยเสน่ห์ให้ใคร แม้แต่ความคาดหวังของฉันต่อเหตุการณ์ที่น่าตื่นเต้นนั้นๆ ว่าจะคลี่คลายออกมาอย่างไร ล้วนมาจากวัฒนธรรมป๊อบ ฉันโชคดีพอที่มีพ่อแม่ ครอบครัวขยาย และเพื่อนๆ ที่ช่วยเป็นเครื่องกันแรงกระแทกจากข้อมูลข่าวสารที่บ่อนทำลาย ฉันไม่ได้รับอนุญาตให้ยืดผม หรือเริ่มออกเดทเร็วเกินไป เพียงเพื่อดึงดูดเด็กผู้ชาย ฉันไม่กล้าขอแต่งตัวด้วยชุดที่แนบเนื้ออวดทรวดทรงหรือโชว์เนื้อหนังมังสามากเกินไป ฉันพอใจกับการทำตัวต่างจากคนอื่นๆ ที่ดูเหมือนเป็นมาตรฐานที่แพร่หลายในขณะนั้นไหม? ไม่เลย ไม่มีเด็กหญิงอายุ 14 คนใดต้องการจะยืนอยู่โดดเดี่ยวเกินกว่าที่พวกเธอรู้สึกและได้ทำอยู่ แต่ฉันอยากจะเปลี่ยนประสบการณ์นั้นไหม? ไม่อีกนั่นแหละ การที่สามารถกลั่นกรองข้อมูลข่าวสารป๊อบ ทำให้ฉันมีพื้นที่ส่วนตัวเพื่อพัฒนาสู่การเป็นผู้หญิงที่มั่นใจในตัวเอง และมีความสามารถเพียงพอ ไชโย! จบแล้ว
หรือไม่ อาจเป็นสิ่งดีถ้ารวบรวมผลกระทบของวัฒนธรรมป๊อบเป็นชุดประสบการณ์กล่องหนึ่งที่ “เกิดขึ้นได้กับเด็กวัยรุ่นเท่านั้น” แต่ว่า แม้แต่ในฐานะผู้ใหญ่ ฉันก็ยังคงดิ้นรนต่อสู้กับภาพพจน์ที่ฉันเผชิญหน้าอยู่ทุกวันนี้ และถ้าฉันไม่ระวังใส่ใจ ฉันรู้สึกได้ว่า เจ้าข้อมูลข่าวสารเหล่านี้ ก็จะสามารถแทรกซึมเข้าไปในความเป็นตัวตนของฉัน ซึ่งมีผลต่อความคิดเห็นของฉันต่อชีวิตของฉัน และความปรารถนาของตัวฉันเอง ครอบครัวของฉันควรมีหน้าตาอย่างไร? ชีวิตศาสนาของฉันควรเป็นเช่นใด? คำตอบสำหรับคำถามหนักหัวเหล่านี้ ถูกเผยแพร่อยู่ในวัฒนธรรมป๊อบทั่วไป และเป็นการง่ายที่ฉันจะรับมาเป็นของตัวเอง แต่ถ้าปราศจากการวิเคราะห์ ปราศจากการยั้งคิดที่พิเคราะห์ความคิดเห็นเหล่านี้ในบริบทที่กว้างขึ้นที่สามารถสะท้อนถึงค่านิยมของฉัน ก็จะเป็นการยอมสยบให้สิ่งที่แพร่หลายอยู่ ตัดสินใจว่าอะไรเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับฉัน
ดังนั้น ฉันจึงอยู่ที่นี่ จดโน็ต และตรึกตรองถึงวิธีการที่วัฒนธรรมป๊อบยังคงมีอิทธิพลต่อชีวิตของฉัน และชีวิตของเด็กหญิงและผู้หญิงทั่วโลก และฉันหวังว่า ฉันจะไม่โดดเดี่ยวในวิถีทางนี้ ขอให้พวกเรามาคุยกัน คิดร่วมกัน หยิบสิ่งที่มีสาระสำหรับเรา และทิ้งสิ่งไร้สาระ ไม่ใช่เพียงเพราะเราสามารถทำเช่นนั้นได้ แต่เพราะเราต้องทำเช่นนั้น ดังนั้น ขอให้พวกเราเดินหน้าไปด้วยกันเถิด!
FemPop
An Initiative of the Society for the Psychology of Women: Using a feminist framework to examine, critique, and respond to the popular attitudes, images, music, and other media that affect the psychological development of girls and women.
Friday, October 29, 2010
Popular culture is my thing. I study it, consume it, and when I’m feeling particularly inspired, I create it. I cannot remember a time in my life when the images and ideas of popular culture did not affect how I moved in the world. This is not to say that I was and am a passive receptacle for all the junk (and gems!) that media seems prone to throw at me. I’m smart enough to know that I can’t believe everything people tell me. So I carry a long history of questioning, challenging, and even rejecting popular ideas that don’t quite jibe with my understanding of my authentic self.
But let’s be honest. Media, this popular, public collection of ideas, is a powerful force. The songs, the videos, the movies, the sitcoms, the reality shows, the magazines, the billboards, the ever-publicized antics of true and aspiring celebrities, even the high school-esque drama of the political scene permeate every aspect of our daily lives. So it seems safe to assume that all of us, everyone who goes out into the world with their eyes and ears and mind intact, is influenced by popular culture.
As a teen, ideas about how I wanted to dress, who I wanted to attract, even my expectations for how those exciting encounters would play out came from popular culture. I was fortunate enough to have parents, extended family, and friends who could help buffer some of the more damaging messages. I was not allowed to straighten my hair or start dating too early just for the sake of attracting boys. I dared not ask to wear anything that hugged my developing form too closely or showed too much skin. Did I enjoy being so different than what seemed to be the popular/norm? No. Of course not. No fourteen year old wants to stand out even more than they feel they already do. But would I change that experience? Again, no. Being able to filter the popular messages gave me the space to develop into a self-assured, competent woman. Hooray! The End.
Or not. It would be nice to package the impact of popular culture into the “it only happens to teens” box. But even as an adult I continue to struggle with the images that confront me, and if I’m not vigilant, I can feel these message seeping into my self-concept, affecting my opinions about my own life and my own desires. What should my family look like? Who should I partner with? How much money should I make? What should my religious life be? Answers to these serious life questions are disseminated throughout popular culture. And it’s easy to adopt them as my own. But without some sort of analysis, without taking a moment to place these ideas in a greater context that reflects my own values, is to let the popular decide what is best for me.
And so I am here. Taking note. And reflecting on the ways that popular culture continues to influence my life and the lives of girls and women around the world. And it’s my hope that I won’t be alone in this. Let’s talk. Let’s think. Let’s take what makes sense, and reject what doesn’t. Not just because we can, but because we must. So let’s go!
THE SOCIETY FOR THE PSYCHOLOGY OF WOMEN
This blogsite is being hosted by the Society for the Psychology of Women of the American Psychological Association and is meant to facilitate reflection and dialogue but the individual posts should not be interpreted to necessarily represent the stance of the American Psychological Association nor the Society for the Psychology of Women as a whole.
RECOMMENDED READINGS
An ever-growing group of folks committed to the mission of calling out, challenging, celebrating, and critiquing the popular. Take a look:
A well-researched, oft-cited report examining popular culture's role in promoting a hypersexual adolescent girl trope.
An articulation of progressive feminist visions by scholar-activists of color who came of age as a part of the Hip Hop generation.
In addition to the posts, check out her recommended blogs and links!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น